Κυριακή, 10/07/2016
ΣΥΝ. ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ «Οφείλουμε να αναδείξουμε την άλλη πρόταση»
| Εκτύπωση | 09 Ιούλιος 2016, 10:00 | Της Μικαέλλας Λοίζου | ΣΗΜΕΡΙΝΗ
ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΟΥ 76% ΝΑ ΚΑΤΑΚΕΡΜΑΤΙΣΤΕΙ, ΛΕΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ
Δεν υπάρχει ταύτιση ιδεολογική αλλά υπάρχει σύγκλιση στο εθνικό ζήτημα και πάνω σ’ αυτό πρέπει να χτίσουμε, δηλώνει ο Αναπληρωτής Πρόεδρος της ΕΔΕΚ, αναφορικά με τις προσπάθειες συνεργασίας των τεσσάρων κομμάτων
Θα πρέπει να πατούμε γερά στη γη. Μακάρι να μπορούσαμε τις δυνάμεις του 76% του 2004 να τις μετατρέπαμε σε ένα ρεύμα. Δεν μπορούμε. Θα πρέπει να κατανοήσουμε τις διαφορές μας, προκειμένου να αναδείξουμε τα ενωτικά στοιχεία
Η ΕΔΕΚ, λόγω ακριβώς του ότι είχε χάσει τη δυναμική και τη σπιρτάδα της, με την οποία την είχε συνηθίσει ο λαός από την ίδρυσή της, είχε περιπέσει σε μια αδράνεια και σε μία απαξίωση
Ποτέ, σε κανένα μέρος του κόσμου, και σε κανένα σημείο της παγκόσμιας ιστορίας, η αριστερά δεν αποδέχτηκε διαχωρισμό στη βάση εθνοτικών, εθνικών, θρησκευτικών ή γλωσσικών κριτηρίων
Αν και δεν υιοθετεί την ορολογία περί «ενδιάμεσου χώρου», ο Αναπληρωτής Πρόεδρος και βουλευτής της ΕΔΕΚ Κωστής Ευσταθίου εμφανίζεται πλήρως αφοσιωμένος στην ουσία του νέου εγχειρήματος που αναπτύσσεται ανάμεσα στα κόμματα πέραν του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ για συνεργασία, κυρίως σε ό,τι αφορά το Κυπριακό. Σε συνέντευξή του στη «Σημερινή», ο κ. Ευσταθίου τονίζει ότι «οφείλουμε να δώσουμε δυναμική στη μεγάλη λαϊκή απαίτηση ότι η Κύπρος χρειάζεται λύση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, λύση ευρωπαϊκή και όχι λύση διαιρετική. Θα πρέπει να την καταστήσουμε τον κυρίαρχο πολιτικό πόλο και όχι να είναι ουραγός ή να χειραγωγείται».
Αναφερόμενος στα εσωκομματικά της ΕΔΕΚ, διατύπωσε την άποψη ότι πρέπει να προχωρήσουν με πειθαρχικό έλεγχο για στελέχη που προεκλογικά είτε αδρανοποιήθηκαν είτε υπονόμευσαν την εκλογική προσπάθεια του κινήματος.
«Δεν είμαστε ενδιάμεσος χώρος»
Γίνεται αυτήν τη στιγμή μια προσπάθεια στον ενδιάμεσο χώρο, για ουσιαστική συνεργασία και συμπόρευση σε διάφορα επίπεδα. Ποιες είναι οι πρώτες σας εντυπώσεις από αυτήν;
Κατ’ αρχάς για να επιτύχει το όλο εγχείρημα, πρέπει να κατανοήσουμε ότι δεν είμαστε ο ενδιάμεσος χώρος. Αυτό που είμαστε είναι ο χώρος πέραν του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ. Θα πρέπει, επομένως, πρώτα να κατανοήσουμε ότι δεν μας ενώνει ένας όρος κενός περιεχομένου, αλλά μας ενώνουν κάποιες συγκλίσεις και συνέργειες στο εθνικό, κυρίως, ζήτημα.
Άρα βρίσκουμε την κοινή συνισταμένη και κτίζουμε πάνω σε αυτή. Χτίζουμε πάνω σε συγκεκριμένη πολιτική γραμμή, συγκεκριμένη πολιτική πρόταση και όχι κατ’ ανάγκη σε έναν αόριστο και άστοχο πολλές φορές ορισμό ενδιάμεσου χώρου, που δεν μας βρίσκει ούτως ή άλλως σύμφωνους. Διότι η ΕΔΕΚ είναι σοσιαλιστικό κόμμα, υπάρχουν άλλα κόμματα του χώρου που είναι δεξιογενή, δεν υπάρχει ταύτιση ιδεολογική, αλλά υπάρχει σύγκλιση στο εθνικό ζήτημα και πάνω σ’ αυτό πρέπει να χτίσουμε. Μόνο έτσι θα πετύχουμε, κατανοώντας τις διαφορές μας και αναδεικνύοντας αυτά που μας ενώνουν.
Η κίνηση που έκανε κυρίως ο Νικόλας Παπαδόπουλος του ΔΗΚΟ, να στηρίξει στη Βουλή την υποψηφιότητα Μαρίνου Σιζόπουλου, έδειξε ότι υπάρχει η δυναμική αυτή και στη Βουλή. Στο Κυπριακό υπάρχει ούτως ή άλλως, που είναι και το μείζον πολιτικό θέμα. Αυτό στο οποίο πρέπει να διεκδικήσουμε και να χτίσουμε είναι στις συνεργασίες, αρχής γενομένης από τις δημοτικές εκλογές. Θα πρέπει στις δημοτικές να καταρτιστούν όσο το δυνατόν ενωτικά ψηφοδέλτια, κυρίως αναφορικά με τους δημάρχους αλλά και στις κοινότητες.
Γίνονται σκέψεις και για κοινά ψηφοδέλτια;
Έχει μειονεκτήματα αυτό το εγχείρημα. Προερχόμαστε από διαφορετικούς χώρους -αν και μας ενώνουν τα κοινά οράματα- και υπάρχει και ο κίνδυνος, επειδή ακριβώς λειτουργεί ο σταυρός προτίμησης, κάποιοι συνδυασμοί να χειραγωγηθούν, άθελα ή ηθελημένα, από συγκεκριμένους υποψηφίους, οι οποίοι θα επιδιώξουν μοιραία να κερδίσουν τις μία-δύο έδρες που θα αντιστοιχούν στον συνδυασμό. Προκειμένου να μην μπούμε σε αυτήν τη διελκυστίνδα, που θα έχει μόνο τραυματικές εμπειρίες, αυτό που μπορεί να γίνει είναι εκεί που μπορούμε, για δημάρχους, να το διεκδικήσουμε, και να συνεχίσουμε στα υπόλοιπα όπως έγινε με τις βουλευτικές εκλογές.
Πολυφωνία, όχι κακοφωνία
Θεωρείτε ότι η προσπάθεια συνεργασίας έχει βάθος χρόνου ή είναι κάτι που θα ναυαγήσει μόλις βρεθείτε σε δύσκολα, δεδομένου ότι στο παρελθόν η «συνταγή» δοκιμάστηκε και απέτυχε;
Εδώ είναι η διαφορά μας. Οφείλουμε να το κάνουμε να πετύχει. Οφείλουμε να αναδείξουμε την άλλη πρόταση. Το κατ’ εξοχήν μήνυμα που μπορεί να στείλει ο πέραν του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ χώρος είναι το μήνυμα που είχε σταλεί το 2004 με την καταψήφιση του σχεδίου Ανάν. Οφείλουμε αυτήν τη δυναμική του 76% να μην την αφήσουμε να κατακερματιστεί και να εξουδετερωθεί απ’ εκείνες τις δυνάμεις που δρουν έκτοτε εις βάρος ή σε αντίθεση με τη θέση του κυπριακού λαού στο δημοψήφισμα.
Επομένως, οφείλουμε να δώσουμε δυναμική στη μεγάλη λαϊκή απαίτηση ότι η Κύπρος χρειάζεται λύση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, λύση ευρωπαϊκή και όχι λύση διαιρετική. Θα πρέπει να την καταστήσουμε τον κυρίαρχο πολιτικό πόλο και όχι να είναι ουραγός ή να χειραγωγείται από τις δυνάμεις, οι οποίες δεν εξέφραζαν τότε παρά μόνο το 24% και σήμερα δεν εκφράζουν παρά μόνο περίπου το ίδιο ποσοστό, σε περίπτωση που επανέλθει το σχέδιο προς ψήφιση και έγκριση.
Άρα η διαφορά είναι ότι μπορεί τις περασμένες φορές να μας συγχωρούσε ο κόσμος, να τον πληγώναμε τον κόσμο για την αποτυχία, τώρα δεν μας παίρνει ο χρόνος, οφείλουμε να καταστήσουμε αυτή την προοπτική ως τον κυρίαρχο πολιτικό παίκτη στην Κύπρο. Ήδη, βεβαίως, είχαμε μια τραυματική εμπειρία με τη στάση της Αλληλεγγύης, του κ. Συλλούρη, ας μείνει ως εκεί, ας προχωρήσουμε στην ουσία βάζοντας όλοι νερό στο κρασί μας.
Μιλάτε για τρίτο πόλο αλλά όχι για συνένωση. Δεν θα ήταν πιο συμπαγής ο πόλος εάν υπήρχε ενοποίηση; Γιατί δεν βρίσκεται αυτή η συζήτηση στο τραπέζι;
Θα πρέπει να πατούμε γερά στη γη. Μακάρι να μπορούσαμε τις δυνάμεις του 76% του 2004 να τις μετατρέπαμε σε ένα ρεύμα. Δεν μπορούμε. Θα πρέπει να κατανοήσουμε τις διαφορές μας, προκειμένου να αναδείξουμε τα ενωτικά στοιχεία. Κι αυτό, βεβαίως, μπορεί να γίνει πολύ πιο εύκολα στις Προεδρικές Εκλογές. Στις Προεδρικές, αν πετύχει το όλο εγχείρημα, εκεί μπορούν όλες αυτές οι δυνάμεις να ενωθούν και να στηρίξουν συγκεκριμένο υποψήφιο, διατηρώντας, ταυτόχρονα, την αυτοτέλεια η κάθε μια οντότητα, γιατί αυτή είναι η ουσία, το χαρακτηριστικό αλλά και ο πλούτος αυτού του χώρου. Η πολυφωνία αλλά όχι η κακοφωνία.
Δεν ζητούμε σώμα χειροκροτητών
Η ΕΔΕΚ απάντησε αρνητικά στους όρους που έθεσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας για συμμετοχή στο Εθνικό Συμβούλιο. Για ποιους λόγους απορρίψατε το πλαίσιο;
Η ΕΔΕΚ έχει πει το εξής αυτονόητο: Έχουμε τις θέσεις μας, τις οποίες δεν πρόκειται να απεμπολήσουμε ή να καταργήσουμε, για να ικανοποιήσουμε απαιτήσεις που απαράδεκτα θέτει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, προκειμένου να συμμετάσχουμε στο Εθνικό Συμβούλιο. Εμείς στον Πρόεδρο έχουμε απαντήσει ότι εμμένουμε στις θέσεις μας και είναι θέμα δικό σου, αν θα κρίνεις, εφόσον εσύ έκανες την κίνηση αυτή, να εξαρτήσεις τη συμμετοχή μας στο Εθνικό Συμβούλιο από το κατά ποσόν εμείς συμφωνούμε μαζί σου ή όχι. Οι θέσεις μας είναι εκεί, θέλεις να μας ακούσεις, να μας ακούσεις. Εμείς θα λέμε την άλλη άποψη μέσω του λαού και για τον λαό.
Η πρακτική, δυστυχώς, έχει αποδείξει ότι ενώ ο Πρόεδρος Αναστασιάδης ενημέρωνε το Ε.Σ. και παρουσίαζε μιαν άλφα εικόνα, στη Βουλή των Αντιπροσώπων όταν μίλησε, παρουσία τηλεοπτικών καμερών, τα ίδια γεγονότα τα εμφάνισε τελείως διαφορετικά. Άρα, ναι, η ενημέρωση είναι χρήσιμη, νοουμένου ότι πάντοτε γίνεται καλόπιστα, με ευθύνη και χωρίς να αλλοιώνεται ή να ωραιοποιείται η εικόνα. Δυστυχώς, όμως, η επιλογή του Προέδρου να εξαρτήσει τη συμμετοχή των πολιτικών κομμάτων από την αποδοχή των όρων του δεν αφήνει άλλο περιθώριο. Είμαστε κόμμα αρχών και έτσι θα παραμείνουμε.
Και σ’ αυτό το σημείο πρέπει να πούμε κάτι. Στον βαθμό που το Ε.Σ. αποτελεί το συμβουλευτικό σώμα και λειτουργεί ενίοτε και σαν δεξαμενή σκέψης, θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι αυτό που αναζητείται κυρίως στις δεξαμενές σκέψης είναι η άλλη άποψη. Το πρόσωπο ή ο θεσμός που είναι επιφορτισμένος να λάβει κάποιες αποφάσεις, ακούει μεν αυτούς που συμφωνούν μαζί του, αλλά δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα σ’ αυτούς που διαφωνούν. Αυτός είναι ο χαρακτήρας της δεξαμενής σκέψης και αυτός ο χαρακτήρας ενός συμβουλευτικού σώματος. Γιατί ζητούμε ένα συμβουλευτικό σώμα και όχι ένα σώμα χειροκροτητών του εκάστοτε Προέδρου της Δημοκρατίας.
«Ζούσαμε με μια ψευδαίσθηση»
Το κόμμα σας βρίσκεται σε διαδικασία ενδοσκόπησης, στο πλαίσιο της αποτίμησης του κακού εκλογικού αποτελέσματος. Ποιες αποφάσεις λήφθηκαν;
Οι αποφάσεις που ελήφθησαν ήταν πρώτα να ακούσουμε τους συναγωνιστές στις εισηγήσεις και τις παρατηρήσεις και τις θέσεις τους. Αυτό ολοκληρώθηκε με την Παγκύπρια Συνδιάσκεψη. Αυτό που μένει είναι, με όλο αυτό τον πλούτο γνώσης και απόψεων που έχουμε αποκτήσει, σε συνδυασμό με την εμπειρία που αποκτήσαμε λόγω του αποτελέσματος αλλά και της επιστημονικής ανάλυσης των αποτελεσμάτων, να καταλήξουμε σε κάποια συμπεράσματα. Αυτό είναι το πρώτο. Το δεύτερο είναι ότι πρέπει να κατανοήσουμε ότι η ΕΔΕΚ, όταν ξεκίνησε η προεκλογική περίοδος, τα ποσοστά της ήταν πολύ πιο κάτω από το 4% και αυτό ήταν διαχρονικό τα τελευταία χρόνια.
Η ΕΔΕΚ υπολειπόταν του ποσοστού του 2011 κατά πολύ. Ωραιοποιήθηκε η κατάσταση, διότι εκλέγηκε ο ευρωβουλευτής, άρα δεν δώσαμε την απαραίτητη σημασία που θα δίναμε εάν είχαμε υποστεί τις συνέπειες της μείωσης. Ζούσαμε με μια ψευδαίσθηση ότι οι Οικολόγοι δεν πρόσθεσαν παρά ένα μικρό ποσοστό, ενώ φάνηκε πως ήταν πολύ μεγαλύτερο το ποσοστό τους. Και δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι στις τελευταίες Βουλευτικές η ΕΔΕΚ ψηφίστηκε από περισσότερους ψηφοφόρους από ό,τι στις ευρωεκλογές του 2014.
Η ΕΔΕΚ, λόγω ακριβώς του ότι είχε χάσει τη δυναμική και τη σπιρτάδα της, με την οποία την είχε συνηθίσει ο λαός από την ίδρυσή της, είχε περιπέσει σε μια αδράνεια και σε μία απαξίωση. Θεωρήθηκε ένα συστημικό κόμμα, που αναπαράγει όλα τα κακά του συστήματος και γι’ αυτό ακολουθήσαμε μια φθίνουσα πορεία, με το ναδίρ να παρουσιάζεται τον Μάρτιο του 2015.
Οι δημοσκοπήσεις εκείνη την εποχή, ξέρετε πολύ καλά, κ. Λοΐζου, ότι έφερναν την ΕΔΕΚ γύρω στο 3% και μάλιστα κατά τρόπο επαναλαμβανόμενο και διαχρονικό. Άρα η μεγάλη αποτυχία, για μένα, του κόμματος είναι ότι δεν μπορέσαμε να φέρουμε την ΕΔΕΚ σε ποσοστά ανάνηψης και σε ποσοστά τα οποία να πλησιάζουν τα ποσοστά των καλών ημερών. Δηλαδή τον στόχο που είχαμε θέσει του 8% περίπου. Η ΕΔΕΚ, δυστυχώς, έχει υποστεί πλήγμα λόγω συμπεριφορών συναγωνιστών που δεν θα έπρεπε να είχαν επιδειχθεί.
Αδικούμε τους εαυτούς μας
Θα ληφθούν πειθαρχικά μέτρα εναντίον όσων διαπιστώθηκε ότι υπονόμευσαν την ΕΔΕΚ ή αδρανοποιήθηκαν προεκλογικά;
Εγώ είμαι της άποψης ότι ναι, πρέπει να ληφθούν. Στο Καταστατικό του κινήματος υπάρχει πρόνοια για πειθαρχικό έλεγχο, όπως σε όλα τα δημοκρατικά κόμματα, σε όλο τον δημοκρατικό κόσμο. Κυρίως τα αριστερά, προοδευτικά σοσιαλιστικά κόμματα προβλέπουν διαδικασία πειθαρχικού ελέγχου. Αν αυτός ο έλεγχος ήταν περιττός ή κάτι το κακό, δεν θα περιλαμβανόταν στα καταστατικά αυτών των κομμάτων.
Επομένως, εκεί όπου υπάρχει συγκεκριμένη συμπεριφορά, η οποία έβλαψε το κίνημα, θα πρέπει να ελεγχθεί. Γιατί είναι άδικο για τον απλό, τον ανώνυμο συναγωνιστή μας, που δίνει ψυχή για το κίνημα, ιδρώτα και αίμα, να τυγχάνει της ίδιας μεταχείρισης με έναν που μπορεί να χαρακτηριστεί ως ρίψασπις ή ένας ο οποίος έχει καθαρά προσωπικές ατζέντες στο κίνημα. Αδικούμε τους εαυτούς μας, αδικούμε την ιστορία μας, αδικούμε τους συναγωνιστές μας, με το ανεχόμαστε τέτοιες συμπεριφορές.
Η ΕΔΕΚ παρουσιάζει μια αντίφαση. Και η αντίφαση αυτή έχει να κάνει με τον χαρακτήρα της. Η ΕΔΕΚ είναι ένα κόμμα σοσιαλιστικό, αριστερό, προοδευτικό, δημοκρατικό. Ανήκει στη δημοκρατική, πατριωτική Αριστερά, όπως είναι το ΚΚΕ στην Ελλάδα. Εκφράζει τη σοσιαλδημοκρατία και εκφράζει αυτό που λέμε σοσιαλιστική ιδεολογία. Δεν συνάδει αυτή η ιδεολογία με την πλήρη απαξίωση του ακτιβισμού. Η ΕΔΕΚ πληρώνει και παρουσιάζει αντίφαση, ότι είναι ένα κόμμα στον προοδευτικό σοσιαλιστικό χώρο, χωρίς, εντούτοις, να προχωρεί σε σοσιαλιστική δράση.
Η αλήθεια είναι πως είχατε υποσχεθεί ρήξεις. Πού είναι;
Η βασικότερη ρήξη και η επαναστατικότερη πράξη της ΕΔΕΚ, το τελευταίο διάστημα, ήταν η καταγγελία της ΔΔΟ. Αυτή είναι μια πράξη καθαρά πατριωτική, η οποία ξεκινά από τον καθαρά προοδευτικό, αριστερό, σοσιαλιστικό χαρακτήρα της ΕΔΕΚ. Ποτέ, σε κανένα μέρος του κόσμου, και σε κανένα σημείο της παγκόσμιας ιστορίας, η αριστερά δεν αποδέχτηκε διαχωρισμό στη βάση εθνοτικών, εθνικών, θρησκευτικών ή γλωσσικών κριτηρίων. Και αυτή η επαναστατική πράξη της ΕΔΕΚ δεν κατανοήθηκε από πολλούς από το ίδιο το κίνημα και θεωρήθηκε, βλακωδώς, ως δεξιά στροφή.
Ενώ ακριβώς είναι η κατεξοχήν αριστερή επαναστατική πράξη που έγινε στην Κύπρο τα τελευταία χρόνια. Η τελευταία επαναστατική πράξη που είχε γίνει με προοδευτικό, αριστερό χαρακτήρα ήταν η καταγγελία και η καταψήφιση του σχεδίου Ανάν. Όσο δεν κατανοούμε αυτά τα πράγματα, παρουσιάζουμε αυτές τις αντιφάσεις, που βλάπτουν την ΕΔΕΚ και τον κυπριακό λαό.