Παρασκευή, 29 Μαΐου 2015, 18:31 | Ελεύθερου Τύπου
Προθεσμία μέχρι το τέλος της επόμενης εβδομάδας για συμφωνία
Πακέτο "take it or leave it" από τις Βρυξέλλες
Πακέτο "take it or leave it" από τις Βρυξέλλες
Ολο και πιο κοντά έρχεται όσο περνούν οι ημέρες η μεγάλη υποχώρηση που θα κλείσει τη συμφωνία με τους δανειστές, οι οποίοι πιέζουν για λευκό καπνό μέχρι και τα μέσα ή το τέλος της επόμενης εβδομάδας τη στιγμή που στο εσωτερικό της χώρας κορυφώνεται η ανησυχία για στάση πληρωμών σε μισθούς και συντάξεις.
Το χειρότερο από όλα είναι ότι και η ίδια η κυβέρνηση έχει αντιληφθεί πλέον ότι βρίσκεται με την «πλάτη στο τοίχο». Μετά από περίπου τέσσερις μήνες προσπαθειών, οι συμμαχίες που επιχείρησε ώστε να ενισχύσει τα επιχειρήματά της απλώς δεν υπάρχουν. Ολοι οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης δείχνουν τη διαπραγμάτευση με την Ομάδα των Βρυξελλών ως το σώμα που θα δώσει τη λύση για το ελληνικό πρόγραμμα.
Η προσπάθεια που ανέλαβε ο ίδιος ο πρωθυπουργός σε επίπεδο κορυφής είχαν και αυτές πολύ περιορισμένο βαθμό επιτυχίας. Η Γερμανίδα καγκελάριος κ. Ανγκελα Μέρκελ και ο Γάλλος πρόεδρος κ. Φρανσουά Ολάντ τόσο διά ζώσης στη Ρίγα όσο και στην τηλεδιάσκεψη που είχαν την Πέμπτη το βράδυ από στη σύνοδο των G7 στη Δρέσδη με τον κ. Τσίπρα ήταν ξεκάθαροι: Δεν υπάρχει για την Ελλάδα λύση που θα παρακάμπτει την ικανοποίηση των απαιτήσεων της τεχνικής αξιολόγησης.
Η τελευταία ελπίδα η παρέμβαση των ΗΠΑ είχε περισσότερο «θεσμικό» χαρακτήρα και στόχο να διατηρηθεί η ομαλότητα του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος και δεν περνούσε στη λεπτομέρεια του ελληνικού προγράμματος.
Μετά από όλα αυτά η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να σχεδιάσει προσεκτικά τις επόμενες κινήσεις της γιατί και η συνέχεια θα είναι δύσκολη. Το πρώτο βήμα στην κατεύθυνση αυτή θα είναι να υποχωρήσει από τις κόκκινες γραμμές της και να υπογράψει τη συμφωνία. Στο θέμα αυτό ο υφυπουργός Εξωτερικών κ. Ευκλείδης Τσακαλώτος επανέφερε στο προσκήνιο την ανάγκη ύπαρξης «πολιτικής λύσης» για τη συμφωνία παρότι αυτό το ενδεχόμενο έχει πλέον αποκλειστεί οριστικά. Σε μια δεύτερη ανάγνωση ο «αφανής» επικεφαλής των ελληνικών διαπραγματεύσεων ζητούσε δημόσια κάποια ανταλλάγματα για την ελληνική συμφωνία στα ακανθώδη ζητήματα.
Το περίφημο non paper από το Μέγαρο Μαξίμου λίγο πριν από την έλευση του πρωθυπουργού στο υπουργείο Οικονομικών για τη συνεδρίαση της ομάδας πολιτικής διαπραγμάτευσης έδινε τις βασικές αρχές για το τι ζητά η Ελλάδα έστω και σε ένα πλαίσιο συζήτησης για την επόμενη μέρα.
Με βάση αυτό η συμφωνία για την υποχώρηση της Αθήνας σε ασφαλιστικό και εργασιακά χρειάζεται ως ανταλλάγματα συγκεκριμένες δεσμεύσεις για:
Την ελάφρυνση του δημοσίου χρέους
Ενα γενναίο αναπτυξιακό πακέτο με συμβολή της ΕΕ
Στόχους για χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα για τα επόμενα χρόνια
Η ικανοποίηση των αιτημάτων αυτών προϋποθέτει από την Ελλάδα όχι μόνο την υπογραφή της συμφωνίας αλλά και την εφαρμογή της. Αυτό σημαίνει ότι μετά το κλείσιμο της συμφωνίας η κυβέρνηση θα πρέπει να εγγυηθεί την εφαρμογή της όπως αναφέρουν διπλωματικοί κύκλοι. Αρα δεν θα πρέπει να υπάρχει η σκέψη για κάποια «υπεκφυγή» με τη μορφή δημοψηφίσματος ή πρόωρων εκλογών. Κάτι τέτοιο άλλωστε θα ανέστειλε όποια χρηματοδοτική ενίσχυση και θα οδηγούσε σε ανεξέλεγκτη χρεοκοπία.
Τι ζητούν οι δανειστές
Η συμφωνία που θα εξασφαλίσει τη χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας τόσο άμεσα όσο και μεσοπρόθεσμα και υπό προϋποθέσεις την έξοδο από την κρίση έχει επτά συν ένα βασικά σημεία από την πλευρά των δανειστών:
1. Να ξεχάσει τελείως η κυβέρνηση τις προεκλογικές της δεσμεύσεις για νομοθετικές παρεμβάσεις που θα ακυρώνουν μέτρα που έχουν ψηφιστεί με το δεύτερο Μνημόνιο. Με άλλα λόγια να μην καταργηθεί η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος, να εφαρμοστεί ο νέος προσδιορισμός για την ηλικία συνταξιοδότησης, να μην αυξηθεί ο κατώτερος μισθός στα 751 ευρώ και να μη δοθεί η 13η σύνταξη.
2. Στον ΦΠΑ θέλουν η Αθήνα να δεχθεί το σύστημα των δύο συντελεστών (23% και 12%) που θα εμπεριέχει αύξηση σε βασικά είδη διατροφής και τα φάρμακα ώστε να αποδίδει επιπλέον έσοδα κοντά στο 1% του ΑΕΠ δηλαδή περίπου 2 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση.
3. Στο δημοσιονομικό να αποδεχθεί την διαφορά των 1,8 δισ. ευρώ για νέα μέτρα που προκύπτει από το στόχο που θέτουν οι θεσμοί για το πρωτογενές πλεόνασμα του 2015 (1,5% του ΑΕΠ δηλαδή 2,7 δισ. ευρώ) έναντι του στόχου που θέλει η Αθήνα (0,75% του ΑΕΠ ή 1,3 δισ. ευρώ) συν ένα μικρό έλλειμμα που καταγράφουν περίπου 500 εκατ. ευρώ χωρίς να ληφθούν καθόλου νέα μέτρα. Η Αθήνα θα πρέπει να κλείσει το κενό αυτό με σίγουρα μέτρα μόνιμου χαρακτήρα όπως για παράδειγμα την εισφορά στις τραπεζικές συναλλαγές.
ΤΑΣΟΣ ΔΑΣΟΠΟΥΛΟΣ
Διαβάστε περισσότερα στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής