Το Ποντίκι Web | 29.11.2014
Τσίπρας: «Με τον κ. Σαμαρά μόνο σε ένα πράγμα θα μπορούσαμε να συναινέσουμε: Τίμιες, αδιάβλητες, καθαρές, εκλογές τώρα»
Την άμεση διεξαγωγή εκλογών ζήτησε ο Αλέξης Τσίπρας σε ομιλία του στη Λαμία. «Το δίδυμο της συμφοράς» όπως χαρακτήρισε τους Σαμαρά και Βενιζέλο, είναι έτοιμο να αποδεχθεί και νέα σκληρά μέτρα, είπε ο Αλέξης Τσίπρας και πρόσθεσε ότι μας προετοιμάζουν για παράταση του μνημονίου και για μόνιμο καθεστώς βαρβαρότητας.
Στόχος της τρόικας είπε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ «είναι το φτηνό και ανασφάλιστο εργατικό δυναμικό, η καταστροφή των μικρομεσαίων, η δραματική συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους. Στόχος τους είναι η ίδια η χώρα. Τη χώρα θέλουν να μετατρέψουν σε αποικία χρέους, με διαλυμένη κοινωνία, διαλυμένες αντιστάσεις, διαλυμένη θέληση, διαλυμένες σχέσεις.
Αυτή είναι η πικρή αλήθεια, που πρέπει να δούμε κατάφατσα. Κι αυτή η πικρή αλήθεια διαγράφει με μεγάλη καθαρότητα τα κοινωνικά και πολιτικά στρατόπεδα σκέψης και δράσης στη χώρα» ανέφερε χαρακτηριστικά.
Ο Αλέξης Τσίπρας περιέγραψε και το δίλημμα που τίθεται στον ελληνικό λαό «Μπροστά σας, μπροστά μας, μπροστά στον ελληνικό λαό, ορθώνεται ένα καθαρό, δίλημμα. Αν θα μείνουμε και θα επιμείνουμε σ' αυτό το δρόμο. Που είδαμε σε ποιο ζόφο οδηγεί από εβδομάδα σε εβδομάδα, από μήνα σε μήνα κι από χρόνο σε χρόνο. Ή θα χαράξουμε ένα δρόμο αντίστασης, ρήξης, σύγκρουσης, αλλαγής. Αυτόν το δρόμο προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ένα σχέδιο σωτηρίας και ανόρθωσης της Ελλάδας, που θα το αποφασίσει ο ίδιος ο ελληνικός λαός. Αυτό το σχέδιο σωτηρίας προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ας είναι καθαρό σε όλους. Αυτοί είναι δυο δρόμοι εντελώς αντίθετοι.
Και ο κάθε πολίτης, ήρθε η ώρα να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει».
Ο Αλέξης Τσίπρας είπε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπόσχεται έναν εύκολο δρόμο και τόνισε ότι «αν μας ζητάνε κάποιοι συναίνεση, εμείς με τον κύριο Σαμαρά και τους συνεργούς του μόνο σε ένα πράγμα θα μπορούσαμε να συναινέσουμε :
Τίμιες, αδιάβλητες, καθαρές, εκλογές τώρα. Αποτύχατε παταγωδώς. Μη συνεχίζετε να παίρνετε την Ελλάδα στο λαιμό σας. Εκλογές τώρα, πριν τα νέα σκληρά μέτρα και τις συμφωνίες» είπε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Διαβάστε την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα
Φίλες και φίλοι,
Τις τελευταίες μέρες παρακολουθούμε και ζούμε άλλη μια πράξη του γνωστού και χιλιοπαιγμένου έργου της περίφημης διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης Σαμαρά με τη Τρόικα.
Ενός έργου που δυόμισι χρόνια τώρα, το χουμε δει τόσες φορές, που σχεδόν έχουμε μάθει απέξω και τους διαλόγους.
Στην αρχή η κυβέρνηση διαβεβαιώνει ότι δε θα υπάρξουν νέα μέτρα.
Στη συνέχεια αρχίζει να υποχωρεί, μιλώντας για μέτρα μεν αλλά ανώδυνα δε.
Αργότερα δηλώνει αιφνιδιασμένη για το πόσο σκληροί και ανάλγητοι είναι αυτοί οι δανειστές μας.
Και ακολούθως διακόπτει τις συνομιλίες για να το ξανασκεφτεί.
Και τότε αρχίζει το γνωστό σίριαλ της κινδυνολογίας.
Που καταλήγει με ακρίβεια στο γνωστό τέλος της άτακτης υποχώρησης, της αυτογελοιοποίησης και της παράδοσης, που αμέσως ,όμως, βαφτίζεται σε στάση ευθύνης και θυσίας για να σωθεί η χώρα.
Τέσσερα χρόνια τώρα κι εγώ δε θυμάμαι πόσες φορές τη σώσανε αυτή την έρμη τη χώρα.
Από ότι φαίνεται το δίδυμο της συμφοράς, ο κος Σαμαράς και ο κος Βενιζέλος είναι έτοιμοι για μια ακόμη φορά να ξαναθυσιαστούν και να ξανασώσουν τη χώρα.
Με τον ίδιο πάντα δραματικό και εντυπωσιακό τρόπο, αποδεχόμενοι κι άλλα σκληρά μέτρα, σε μια κοινωνία γονατισμένη, σε μια χώρα λεηλατημένη, σε έναν λαό εξευτελισμένο.
Εξευτελισμένο από τα διαρκή πειράματα της νεοφιλελεύθερης αναλγησίας στις πλάτες του.
Αλλά και από τη συνεχή κοροϊδία.
Από ο ψέμα και τις πλαστές υποσχέσεις που κάθε λίγο του προσφέρουν αυτοί που οδήγησαν τη χώρα στη καταστροφή και τώρα παριστάνουν τους διασώστες.
Δε θέλω να σας πάω μακριά. ΝΑ σας θυμίσω τι έλεγαν το 2012 πριν τις εκλογές ή ακόμη και μετά τις εκλογές.
Αρκεί να σας θυμίσω τι έλεγαν πριν λίγες ημέρες.
Στη ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή, όπου ακόμα προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι το δράμα τελείωσε.
Ότι τα μνημόνια τελειώνουν και μάλιστα πιο γρήγορα από όσο αναμενόταν.
Ότι φεύγει το ΔΝΤ.
Ότι μπήκαμε στο δρόμο της ανάκαμψης και της ανάπτυξης. Ότι βγήκαμε στις αγορές.
Ακόμα και πριν δέκα ημέρες, ο κύριος Σαμαράς, έσπευσε μάλιστα να ανακοινώσει με ειδικό διάγγελμα τα ποσοστά ανάπτυξης για το 2014.
Η Ελλάδα επιστρέφει!
Αυτό ήταν το θριαμβευτικό του συμπέρασμα.
Μία κυβερνητική οπερέτα.
Μία προπαγανδιστική κωμωδία.
Και τώρα που η σκληρή αλήθεια δεν μπορεί να κρυφτεί.
Που η τρόικα απαιτεί νέο ασφαλιστικό, νέες περικοπές στις συντάξεις, νέες απολύσεις, νέες εργασιακές αγριότητες, επανέρχονται οι δραματικοί τόνοι. Πλησιάζει η κορύφωση του δράματος.
Ο κύριος Χαρδούβελης εξηγεί ότι δεν υπάρχουν κόκκινες γραμμές για την κυβέρνηση.
Ο κύριος Βενιζέλος επαναλαμβάνει συνεχώς πόσο σκληρή είναι η τρόικα και άδικη η κοινωνία.
Και ο κύριος Σαμαράς επιδιώκει, λένε, πολιτική λύση.
Προσπέφτει δηλαδή για άλλη μια φορά στα πόδια της κυρίας Μέρκελ και του Βερολίνου, για να... πείσουν την τρόικα να γίνει λίγο πιο ελαστική.
Οι κωμωδοί ξαναγίνονται μπροστά στα μάτια μας τραγωδοί.
Μας προετοιμάζουν για παράταση του μνημονίου, από το οποίο μέχρι χθες θα φεύγαμε, που προοιωνίζεται παράταση της κοινωνικής δυστυχίας.
Και μας προετοιμάζουν επίσης για νέα μνημόνια, ό, τι όνομα κι αν έχουν αυτά στο μέλλον.
Γιατί φίλες και φίλοι, αν ξεφύγουμε από την προπαγάνδα, από τους κακότεχνους θεατρινισμούς του Μαξίμου και των συνεργών του, η αλήθεια είναι μια.
Και έγινε τις τελευταίες μέρες πάλι σαφής σε όλους:
Η τρόικα δεν ήρθε για να εξασφαλίσει ότι θα πάρουν πίσω οι δανειστές τα λεφτά τους, όπως θέλουν να πιστέψουμε.
Η τρόικα ήρθε για να εξασφαλίσει ότι η δήθεν έκτακτη βαρβαρότητα θα παγιωθεί ως μόνιμο καθεστώς.
Στόχος τους δεν είναι τα δανεικά.
Στόχος τους είναι τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, η ενέργεια, οι τηλεπικοινωνίες, ο δημόσιος πλούτος.
Ό,τι υπόσχεται εύκολο και μεγάλο κέρδος.
Στόχος τους είναι το φτηνό και ανασφάλιστο εργατικό δυναμικό, η καταστροφή των μικρομεσαίων, η δραματική συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους.
Στόχος τους είναι η ίδια η χώρα.
Τη χώρα θέλουν να μετατρέψουν σε αποικία χρέους, με διαλυμένη κοινωνία, διαλυμένες αντιστάσεις, διαλυμένη θέληση, διαλυμένες σχέσεις.
Αυτή είναι η πικρή αλήθεια, που πρέπει να δούμε κατάφατσα.
Κι αυτή η πικρή αλήθεια διαγράφει με μεγάλη καθαρότητα τα κοινωνικά και πολιτικά στρατόπεδα σκέψης και δράσης στη χώρα.
Διότι θα μου πει κάποιος μα δε βλέπεις πως η τρόικα και εκείνοι που εκπροσωπεί είναι πολύ σκληροί;
Ναι το βλέπω είναι σκληροί.
Δε βλέπεις πως είναι ανάλγητοι;
Ναι είναι ανάλγητοι.
Δε βλέπεις πως αδιαφορούν για την Ελλάδα της απόγνωσης που παράγουν τα μνημόνιά τους.
Ναι αδιαφορούν.
Πώς όμως εμείς στεκόμαστε απέναντι σ' αυτά τα σχέδια;
Σ' αυτή την επιβολή, σ' αυτόν τον εισαγόμενο αυταρχισμό, σ' αυτή την επίθεση εναντίον της οικονομίας, της κοινωνίας, των ανθρώπων και της χώρας;
Η κυβέρνηση μια στάση ξέρει.
Τη στάση προσοχής μπροστά στους ανωτέρους.
Τη στάση του καλού μαθητή.
Τη στάση του υπάκουου εκτελεστή εντολών.
Θα πείτε, μήπως τους αδικείς;
Μα συγνώμη δεν είναι οι ίδιοι άνθρωποι, που τώρα μιλούν για τη σκληρότητα της τρόικας και πριν λίγο καιρό προπαγανδίζουν την άποψη ότι όσα επιβάλλει η τρόικα θα έπρεπε να τα έχουμε κάνει μόνοι μας;
Ότι αν δεν υπήρχε το μνημόνιο θα έπρεπε να το εφεύρουμε;
Οι ίδιοι δεν είναι ;
Αυτοί δεν είναι που προπαγανδίζανε το success story;
Και ότι με τα διατάγματα της τρόικας βγαίνουμε από την κρίση;
Αυτοί δεν είναι που διαφημίζανε τη νέα Ελλάδα, που θα γεννηθεί από τη σημερινή διάλυση των πάντων και την επικράτηση της βαρβαρότητας;
Αυτοί δεν είναι, τέλος, που συνεχώς επαναλαμβάνανε αλλά και που συνεχίζουν να επαναλαμβάνουν ότι το χρέος είναι βιώσιμο, αγνοώντας την αβίωτη ζωή που εν ονόματι του χρέους επιβάλλεται σε εκατομμύρια ανθρώπους;
Ποια αντίσταση, ποια ρήξη, ποια εκπροσώπηση, ποια διαπραγμάτευση να περιμένουμε λοιπόν από τους ίδιους αυτούς ανθρώπους;
Ποια διαφορετική εξέλιξη από μια πολιτική, η οποία έχει υιοθετήσει πλήρως τις απαιτήσεις των δανειστών;
Τι καλό να προσδοκά κανείς από μια κυβέρνηση η οποία απλώς μεταφράζει στα ελληνικά τις εντολές και τα μνημόνια;
Αν το κάνει κι αυτό...
Φίλες και φίλοι
Μπροστά σας, μπροστά μας, μπροστά στον ελληνικό λαό, ορθώνεται ένα καθαρό, δίλημμα.
Αν θα μείνουμε και θα επιμείνουμε σ' αυτό το δρόμο. Που είδαμε σε ποιο ζόφο οδηγεί από εβδομάδα σε εβδομάδα, από μήνα σε μήνα κι από χρόνο σε χρόνο.
Ή θα χαράξουμε ένα δρόμο αντίστασης, ρήξης, σύγκρουσης, αλλαγής.
Αυτόν το δρόμο προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ένα σχέδιο σωτηρίας και ανόρθωσης της Ελλάδας, που θα το αποφασίσει ο ίδιος ο ελληνικός λαός.
Αυτό το σχέδιο σωτηρίας προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ας είναι καθαρό σε όλους. Αυτοί είναι δυο δρόμοι εντελώς αντίθετοι.
Και ο κάθε πολίτης, ήρθε η ώρα να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει.
Όχι, εμείς δεν υποσχόμαστε έναν εύκολο δρόμο.
Ξέρουμε τις δυσκολίες.
Δυσκολίες που πρώτα από όλα ξεκινούν από το εσωτερικό της χώρας.
Βλέπουμε πόσο αδίστακτοι και θρασείς είναι ορισμένοι που κάθονται σε πολυτελείς καρέκλες οικονομικής εξουσίας διαχειριζόμενοι όχι τα δικά τους, μα τα δικά μας λεφτά, τα λεφτά του ελληνικού λαού.
Και παρόλα αυτά έχουν το θράσος να διαδίδουν ψευδείς ειδήσεις που στόχο έχουν να σπείρουν το πανικό και την αποσταθεροποίηση της οικονομίας.
Και δε διστάζουν προκειμένου να προβοκάρουν τον ΣΥΡΙΖΑ, να αποσταθεροποιήσουν την ίδια την οικονομία.
Αυτά είναι τα θρασίμια, για να θυμηθώ και μια προσφιλή έκφραση του κου Σαμαρά.
Αυτά είναι θρασίμια και όχι όσοι αγωνίζονται για αξιοπρέπεια και για δικαιώματα.
Βλέπουμε, λοιπόν, τον τρόπο με τον οποίο το ευρωπαϊκό και το εγχώριο κατεστημένο, η διαπλοκή και τα κέντρα διαφθοράς, προσπαθούν να πνίξουν την ίδια τη δημοκρατία και κάθε ιδέα για αλλαγή με κοινωνική δικαιοσύνη.
Βλέπουμε, επίσης, τον κύριο να έχει οχυρωθεί στο Μαξίμου και να αρνείται κάθε ιδέα δημοκρατικής διεξόδου.
Και να οδηγεί τη χώρα σε μια παρατεταμένη περίοδο ακραίας σύγκρουσης, μετατρέποντας την προεδρική εκλογή σε διαδικασία εκτροπής, επιχειρώντας με όλα τα μέσα να συρράψει μια ετερόκλητη και αναξιόπιστη πλειοψηφία των 180.
Χωρίς κανένα πια διεθνές κύρος, με την πιο μικρή λαϊκή συναίνεση που είχε ποτέ πρωθυπουργός μετά τη μεταπολίτευση, χρησιμοποιεί κάθε μέσο για να παραμείνει στο Μαξίμου.
Και να υπογράψει νέα ταπεινωτικά σύμφωνα με τους δανειστές, που θέλουν να δεσμεύσουν με την υπογραφή του τη νέα κυβέρνηση.
Στη πραγματικότητα αυτή η κυβέρνηση μόνο ένα έργο μπορεί να επιτελέσει πια : Να δυσκολέψει τη ζωή της επόμενης κυβέρνησης. Μόνο αυτό μπορεί να κάνει και από ότι φαίνεται συντονίζεται σε αυτή τη προσπάθεια με τις προθέσεις της τρόικας.
Μέσα σε μια τέτοια κατάσταση, που καθιστά τη χώρα κάθε μέρα ολοένα και πιο ευάλωτη και την κυβέρνηση της ολοένα πιο επικίνδυνη, ορισμένοι έχουν αρχίσει μια προπαγάνδα για την ανάγκη, όπως λένε, της συνεννόησης, της συναίνεσης, που φτάνει μερικές φορές και σε σενάρια επιστημονικής φαντασίας της φοβισμένης από το ρεύμα υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ διαπλοκής.
Ας το κάνω λοιπόν καθαρό προς όλους, εντός και εκτός Ελλάδας:
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να αποδεχτεί τα νέα μέτρα σε βάρος του λαού που ετοιμάζονται να υπογράψουν και να επιβάλλουν.
Γιατί είναι μέτρα πέρα για πέρα άδικα, πέρα για πέρα αναποτελεσματικά, πέρα για πέρα εκβιαστικά και τιμωρητικά.
Και αν μας ζητάνε κάποιοι συναίνεση, εμείς με τον κύριο Σαμαρά και τους συνεργούς του μόνο σε ένα πράγμα θα μπορούσαμε να συναινέσουμε :
Τίμιες, αδιάβλητες, καθαρές, εκλογές τώρα.
Αποτύχατε παταγωδώς. Μη συνεχίζετε να παίρνετε την Ελλάδα στο λαιμό σας.
Εκλογές τώρα, πριν τα νέα σκληρά μέτρα και τις συμφωνίες.
Για να εναρμονιστεί η Βουλή με τη λαϊκή θέληση.
Για να εκλεγεί πρόεδρος που θα εκφράζει πραγματική τη λαϊκή πλειοψηφία και την εθνική ομοψυχία.
Για να δοθεί ισχυρή εντολή διαπραγμάτευσης στη νέα κυβέρνηση, ώστε να μπει η χώρα σε ένα άλλο δρόμο, εντελώς διαφορετικό από το δρόμο της καταστροφής και της απόγνωσης που ακολουθεί σήμερα.
Υπάρχει, όμως, τον τελευταίο καιρό και άλλη μια προπαγάνδα: Η προπαγάνδα της λείανσης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, λένε, θα λειάνει τις θέσεις του.
Θα κάνει πίσω σε όσα έχει δεσμευτεί, γιατί αυτό επιβάλλει η δύσκολη πραγματικότητα των δανειστών και της συντηρητικής Ευρώπης.
Και στο τέλος της γραφής, τι θα κάνει ;
Θα ακολουθήσει την πορεία της σημερινής κυβέρνησης, γιατί δεν θα μπορεί να κάνει αλλιώς.
Λοιπόν, ας είναι καθαρό:
Εμείς δεν διεκδικούμε την εξουσία για να συνεχίσουμε την ίδια πολιτική.
Αυτό δεν πρόκειται να γίνει.
Εμείς κατανοούμε τη σκληρή πραγματικότητα όχι για να υποταχτούμε και να δεχτούμε την υποταγή της Ελλάδας σ' αυτή.
Αλλά για να την αλλάξουμε.
Με σύνεση, με εξυπνάδα, με ευελιξία, με ρεαλισμό αν θέλετε.
Με γνώση των δυσκολιών.
Αλλά και με αποφασιστικότητα που απορρέει από την ίδια τη διαδρομή, τις θέσεις, την ψυχή της Αριστεράς.
Όσοι συνεπώς υπολογίζουν, ή και προσπαθούν να μας σπρώξουν, στο ρεαλισμό του μονόδρομου, στο ρεαλισμό της αποδοχής του μοιραίου, στο ρεαλισμό του καναπέ, στο ρεαλισμό της ψωροκώσταινας, είναι μακριά νυχτωμένοι.
Γιατί ο δικός μας ρεαλισμός είναι ο ρεαλισμός της ρήξης, της αντίστασης, της ανατροπής, της αλλαγής.
Είναι ο ρεαλισμός μιας κοινωνίας που θέλει να αλλάξει, που πρέπει να αλλάξει, και που μπορεί να αλλάξει.
Είναι ο ρεαλισμός των εκατοντάδων χιλιάδων απεργών προχτές, ο ρεαλισμός των κινημάτων, ο ρεαλισμός των απλών ανθρώπων που αναζητούν μια καλύτερη ζωή.
Και που παλεύουν γι' αυτή.
Κι εμείς αυτό το ρεαλισμό, που αλλάζει κοινωνίες και κινεί την Ιστορία, δεν πρόκειται να τον εγκαταλείψουμε ποτέ.
Φίλες και φίλοι
Σύντροφοι και Συντρόφισσες
Θέλω να σταθώ ιδιαίτερα στο πρόγραμμα που εξαγγείλαμε στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης.
Η ανταπόκριση του κόσμου στο πρόγραμμα αυτό υπήρξε ιδιαίτερα θετική.
Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης είναι μια σημαντική καμπή στα πολιτικά πράγματα.
Από το σημείο εκείνο και μετά, υπάρχει στην πορεία μας μια ποιοτική διαφοροποίηση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πλέον δύναμη που συσπειρώνει την αντίδραση στο Μνημόνιο.